อาคาริต้องการเลิกคบกับพ่อของมิอุนะ เพื่อไม่ให้มิอุนะต้องเจ็บปวดอีก เธอคิดว่าการมีเธอจะทำให้มิอุนะมีความสุข แต่เมื่อบอกก็ทำให้มิอุนะเกลียดเธอ พอพบมิอุนะระหว่างทางอาคาริจึงบอกว่าตัวเธอจะไปจากชีวิตของพวกเธอ ทำให้มิอุนะช็อคกับประโยคนั้น
ตอนค่ำมิอุนะหายตัวไปจากบ้าน พ่ออาคาริทราบจากท่านอุโรโกะว่าไม่มีใครตกมาทะเลแล้วให้ฮิคาริกับเพื่อนไปตามหา เมื่อฮิคาริบ่นเธอพาลไปถึงพ่อ ทำให้เธอปรากฏตัว พ่อของมิอุนะไปยืนยันกับอาคาริว่าพบตัวแล้ว อาคาริร้องไห้เพราะรู้สึกว่าเธอยังเด็กตามที่ฮิคาริเคยว่าไว้
หลังทานอาหารและคุยกับมานากะเรื่องทากสีแดง เธออยู่กับฮิคาริตามลำพังและปฏิเสธที่จะกลับบ้านจนโดดลงทะเลไปทั้งที่ว่ายน้ำไม่เป็น ฮิคาริมาช่วย แต่เธอยังคงไม่เข้าใจว่าทำไมแม่ตั้งชื่อให้เธอตามความหมายของทะเลที่สวยงามแต่เธอกลับว่ายน้ำไม่ได้ ฮิคาริจึงต้องกอดมิอุนะที่พยายามขัดขืนไว้ จนเธอรู้สึกว่าเขากลิ่นคล้ายแม่และอากะจัง
เธอพูดประโยคหนึ่งต่อความรู้สึกของอากะจังว่า ถ้าไม่รักก็คงไม่ต้องเจ็บ เมื่อเขานึกถึงมานากะบนท้องฟ้า ก็รู้สึกว่าเธอพูดถูกอยู่บ้าง
มิอุนะสงสัยว่าเขารักใครหรือเปล่า ทำให้เขาตอบว่ามีเยอะแยะ จนให้เขาเลิกกอดเธอและขึ้นฝั่ง พอดันก้น เธอจึงบอกว่าเขาเป็นโดลิคอนหรือเปล่า ? เธอเข้าใจว่าเป็นพวกชอบเด็กนักเรียนซึ่งสะกดผิดตามซายุ เขารู้ว่าหมายถึงโลลิคอน และเขาไม่ใช่
ตอนเช้าอาคาริสารภาพความรู้สึกที่อยากเป็นแม่ของเธอแทนที่มิโอริ ข้อความบนผนังจากหมากฝรั่งเขียนว่า “อย่าไปไหนเลย” มิอุนะจึงบอกว่าอากะจัง น้ำตาไหลเหมือนทะเล และเธอรักทะเล ทำให้อาคาริร้องไห้ชุดใหญ่ซบบนตัวมิอุนะ จนฮิคาริสงสัยว่าใครกันแน่ที่ยังเป็นเด็ก
ความเห็นส่วนตัว : ถ้าไม่รัก ก็คงไม่ต้องเจ็บ ... เด็กประถมคนหนึ่งกล่าวไว้ เหมือนจะจบไปเคสหนึ่ง แต่ได้รักหลายเส้าของกลุ่มมานากะมาเพิ่มแทน ซึ่งคงไม่จบง่ายนัก (นึกถึงตอนเขียนบท True Tears) ใครจะสมหวังหรือผิดหวังก็คงต้องรอดูกันยาวๆ
จะว่าไปก็อยากให้จบแบบโลลิคอนชอบกล
รวมสปอยล์และข้อมูลอื่นๆ : Nagi no Asukara
Source : 2Chan
No comments:
Post a Comment